Benjamin Clementine
Urodzony w Londynie muzyk, jako 19 latek wyemigrował do Paryża, gdzie przez lata grywał w metrze oraz barach standardy Niny Simone, Cohena i Brela. Z czasem zdobył wielkie uznanie w paryskim środowisku, by po premierze albumu „At Least For Now”, podbić światowe sceny. Uhonorowany zarówno „francuskim Grammy” czyli nagrodą „Victoires de la Musique” jak i najbardziej prestiżowym brytyjskim wyróżnieniem „Mercury Award”, występuje w najwspanialszych salach koncertowych świata.
Muzyka Benjamina Clementine przywołuje w pamięci tak wybitnych twórców jak Billie Holiday, Leonard Cohen, Nina Simone czy Nick Cave. Nieobce jest mu też dziedzictwo francuskiej piosenki - Edith Piaf, Jacquesa Brela czy Charlesa Aznavoura. Niezwykle szczery, obdarzony przejmującym głosem i literackim talentem, Benjamin stworzył nową muzyczną jakość czerpiąc z tradycji folku, bluesa, soulu i jazzu. Płyta „At Least For Now” to rodzaj jego muzycznej autobiografii, na granicy artystycznego ekshibicjonizmu. „Śpiewam to, co mówię, mówię to co czuję, czuję to co gram” – podsumowuje swoją twórczość artysta.
O Benjamin Clementine
Urodzony w Londynie muzyk, jako 19 latek wyemigrował do Paryża, gdzie przez lata grywał w metrze oraz barach standardy Niny Simone, Cohena i Brela. Z czasem zdobył wielkie uznanie w paryskim środowisku, by po premierze albumu „At Least For Now”, podbić światowe sceny. Uhonorowany zarówno „francuskim Grammy” czyli nagrodą „Victoires de la Musique” jak i najbardziej prestiżowym brytyjskim wyróżnieniem „Mercury Award”, występuje w najwspanialszych salach koncertowych świata.
Muzyka Benjamina Clementine przywołuje w pamięci tak wybitnych twórców jak Billie Holiday, Leonard Cohen, Nina Simone czy Nick Cave. Nieobce jest mu też dziedzictwo francuskiej piosenki - Edith Piaf, Jacquesa Brela czy Charlesa Aznavoura. Niezwykle szczery, obdarzony przejmującym głosem i literackim talentem, Benjamin stworzył nową muzyczną jakość czerpiąc z tradycji folku, bluesa, soulu i jazzu. Płyta „At Least For Now” to rodzaj jego muzycznej autobiografii, na granicy artystycznego ekshibicjonizmu. „Śpiewam to, co mówię, mówię to co czuję, czuję to co gram” – podsumowuje swoją twórczość artysta.
Nadchodzące
Galeria
